De zevende dag van de fietstocht door de Frontlinie.

82km, 711hm.

Weinig foto's vandaag denk ik, het is wat regenachtig. Althans toen we wakker werden om een uur of acht. Nu kwart voor tien is de meeste regen hopelijk voorbij en gaan we een aanvang maken voor dit gedeelte van de tocht. Nog stijf en stram van gisteren, maar ach, gaan.

Net onderweg kwam ik er achter dat mijn bidon nog lag te slapen, onder bed. Dus maar even een paar kilometer terug gefietst. Een half uurtje later begon het een beetje te motteren en nog weer een uur later ging het meer regenen en hebben we de regenkleding aan getrokken. 

Genieten, ja, het was een mooi landschap waar we doorheen fietsten, veel afwisseling, af en wat lange stukken rechte weg en ach de regen was nog niet echt zo erg. Fris qwrd het wel.

Veel bijzonderheden of restandem uit de oorlogen hebben we niet gezien. Twee bunkers/miterailleursnesten met wat loopgraven. Verder een lieflijk landschap.

Ongeveer 20km vior Nancy hield het op met regenen. De weg waa droog, wat wij best wel een stuk plezierig fietsen vonden. Al snel kwamen op het fietspad langs de moezel. Een afwisseld pad, met vreemde bochten onder bruggen door, langs groepn jongeren die met Gravity kunst bezig waren, de reddingsbrigade die was oefenen, smalle stukken beton pad, gravel en dan weer asfalt. Slingerend langs de oever. Leuk om daar langs te fietsen.

Midden in Nancy, op zoek naar koffie, begon het weer te regenen en besloten we maar het hotel op te zoeken. Het kon ook niet anders, wat meer dan een buiten het centrum gelegen mac was er niet open.

We hebben gekozen voor Ibis-budget hotel,  dat is ons in de afgelopen keren ook goed bevallen, bad, ontbijt, goede plezierige bediening, schoon. 

Hier aangekomen zaten we op goed 80km. 

Nu nog eten, altijd een verrassing. Tegenover het hotel was een grill restaurant, waar we een bezoek hebben gebracht en een stuk vlees voor de eiwitten hebben genuttigd. Well done, maarhelemaal niet gaat, geen groente erbij, vlees met patatjes. Het is me gelukt de helft naar binnen te werken, met tegenzin en ook aangegeven dat het niet was wat ik verwachtte. Zeker niet het beste vlees.  Nu maar hopen dat het vlees wel vers was.  Ooit eerder, op een fietsreis naar Parijs, is mn fietsmaatje er vreselijk ziek van geweest en ik heb niet de illusie dat er aan die snelrestaurants veel verbeterd is. Zelfs Norit helpt dan niet. Afwachten dus.

Oh, mijn zadel. Het kraakt en het leer is gescheurd...  Misschien morgen maar eens kijken bij de Decathlon of ze daar eeb fatsoenlijk alternatief hebben.