De vijfde dag van onze fietstocht door de Frontlinie.

108km, 765hm.

Wat een mooie dag vandaag. Nu net 50km gereden, in een bijna saai te noemen landschap. Een werkelijke atractie was wel de verlaten spoorbaan waar de klaproos en andere planten de rails bijna overwoekerden. We hebben de wind een beetje tegen, maar het waait bijna niet. Nog 60km te gaan.

Saai, nee eigenlijk helemaal niet, hele mooie vergezichten, soms zo ver het oog reikte landbouwgronden met in bloei staande gewassen, of net opkomend. Tientallen kilometers ver kunnen kijken, doordat het fris helder weer was. prachtig.

Saai? Nee helemaal niey, zwaar yrappen om weer die hellingen op te komen, soms kilometers. Het meest spectaculaire moment was wel het kruisen van de spoorbaan, geheel overwoekerd door klaproos en ander gewas. Duidelijk niet meer in gebruik.

Saai? Nee hoor, maar als je snakt naar even zitten en een lekkere bak koffie drinken, vergeet het maar, of zoals een postbode zei; ici est desolat. Op de hele tocht vandaag geen enkel café. Ik heb er bij het plannen van de route niet bij stil vestaan en bewust ook de grotere plaatsen gemeden. Maar 103km geen café......

Ik mopper wat, ach, ik zit er eigenlijk ook een beetje doorheen, pijnlijke dijbenen en weer een lange helling.....

Apremont, dat was het doel vandaag, want daar is een hotelletje. Was idd, want dat hotelletje was vol. De mensen daar hebben nog een paar andere hotels gebeld, maar complet ist complet. Een paar belgen verwezen ons naar een Gites de France. En voila, daar zitten we dan in Chatel Chéhery, precies, het kasteeltje waar sgt Alvin York op 8 oktober 1918 132 duitsers gevangen heeft genomen en een miterailleursnest heeft uitgeschakeld. Een schitterende plek.

En voor morgen, maar vroeg in bed en de spieren laten bekomen