Corbeny - Apremont

De vijfde dag van onze fietstocht door de Frontlinie.

108km, 765hm.

Wat een mooie dag vandaag. Nu net 50km gereden, in een bijna saai te noemen landschap. Een werkelijke atractie was wel de verlaten spoorbaan waar de klaproos en andere planten de rails bijna overwoekerden. We hebben de wind een beetje tegen, maar het waait bijna niet. Nog 60km te gaan.

Saai, nee eigenlijk helemaal niet, hele mooie vergezichten, soms zo ver het oog reikte landbouwgronden met in bloei staande gewassen, of net opkomend. Tientallen kilometers ver kunnen kijken, doordat het fris helder weer was. prachtig.

Saai? Nee helemaal niey, zwaar yrappen om weer die hellingen op te komen, soms kilometers. Het meest spectaculaire moment was wel het kruisen van de spoorbaan, geheel overwoekerd door klaproos en ander gewas. Duidelijk niet meer in gebruik.

Saai? Nee hoor, maar als je snakt naar even zitten en een lekkere bak koffie drinken, vergeet het maar, of zoals een postbode zei; ici est desolat. Op de hele tocht vandaag geen enkel café. Ik heb er bij het plannen van de route niet bij stil vestaan en bewust ook de grotere plaatsen gemeden. Maar 103km geen café......

Ik mopper wat, ach, ik zit er eigenlijk ook een beetje doorheen, pijnlijke dijbenen en weer een lange helling.....

Apremont, dat was het doel vandaag, want daar is een hotelletje. Was idd, want dat hotelletje was vol. De mensen daar hebben nog een paar andere hotels gebeld, maar complet ist complet. Een paar belgen verwezen ons naar een Gites de France. En voila, daar zitten we dan in Chatel Chéhery, precies, het kasteeltje waar sgt Alvin York op 8 oktober 1918 132 duitsers gevangen heeft genomen en een miterailleursnest heeft uitgeschakeld. Een schitterende plek.

En voor morgen, maar vroeg in bed en de spieren laten bekomen

Roye - Corbeny

Dag vier van onze fietstocht door de Frontlinie.

132km, 1032hm

Heerlijk uitgebreid ontbijt in het Ibis hotel genoten. Het weerbericht bekeken en het lijkt dat we mooi achter de wolkezone met buien aan rijden. Het is droog en lekker fris. Dus maar een extra truitje aan.

Dat extra truitje zijn er twee geworden, behoorlijk fris. Had ik nu toch maar de winterjas meegenomen. Morgen wordt het 11/12 graden, dan moet de trui er maar overheen.

Veel klimwerk vandaag, weer een record met meer dan 1000 meters.

Na ca dertig kilometers was het een kilometer klimmen naar La Machemontoise, kalksteengrotten, die gebruikt zijn in de eerste wereldoorlog. Helaas gesloten, maar wederom goed voor de klimspieren.

Na de lange afdaling de wagon in Compiegne opgezocht, waar op 11 november 1918 de vrede is getekend. Indrukwekkende tenstoonstelling ook van 3D foto's.

Van Compiegne naar Soissons was het een redelijk vlak stuk en plezierig fietsen. Niet al te veel auto's. In Vic sur Aisne nog een nieuwe spaak gezet on het wiel van Jelke, een mooie combi, pause met een bakje koffie en wat reparatie en het hotel in Corbeny besproken.

Vanaf Soissons op naar Margival. Doordat we verkeerd reden en in tijdnood kwamen hebben we geen bezoek gebracht aan de Wolfsschlucht2. Ach, we rijden toch door de Frontlinie van de eerste wereldoorlog.

Op naar de Chemin Des Dames. Maar oh wat een tegenvaller wat betreft het fietsen ten opzichte van het autoverkeer. Redelijk druk en er werd wrg hard gereden. Niet aan te bevelen. Wel enorm mooie uitzichten, waar we erg van hebben genoten.

Kwart voor zeven zojn we aangekomen bij het hotel in Corbeny, waar qe ook heerlojk hebben gegeten.

Foto's. Het internet hier in Frankrijk is langzaam, dan wel dat er geen goed bereik is. Hierdoor ben ik niet altijd in de gelegenheid de foto's toe te voegen. In elk geval ga als ik terug ben de foto's toevoegen.

Arras - Roye

Dag drie van onze fietstocht door de Frontlinie.

112km, 865hm

Na een wederom goede nacht, weliswaar met wat krampen (meer drinken) en een goed ontbijt(buffet), weer op de fiets gestapt voor de derde etappe naar Roye. Wat verwacht was, werd bewaarhed. Zware etappe. Door het zeer heuvelachtige landschap, maar ook zeker door de vele bezienswaardigheden. Het weer was deze keer een meevaller, wat sluierbewolking en een noordweste wind en in het begin een graadje of 17. Naarmate de dag vorderde werd het wat warmer.

Bezienswaardigheden. Dat begon al direct in Arras. Wat een prachtig centrum. Een plein vol kasseien en daaromheen prachtige gebouwen. Grote kerken, of kathedralen en een prachtig bastion, enorm groot, maar zeer de moeite waard daar uren te vertoeven, mede door de natuur en fluitende vogels. Heerlijk.

Helaas, we moesten verder, de resterende 100km. De volgende 40 kilometers, waren glooiend, goed te doen, maar koffie was ver te zoeken, dorpen zonder middenstand of cafe. We zijn er zelfs voor van de route afgeweken. Eindelijk koffie gedronken in Bocquoy. Daarna begon het echte klimwerk. Op en neer met soms steile hellingen. Die naar de Ulster memorial, zal ik niet snel vergeten.

Beleven, ervaren en zijn heb ik eerder geschreven in mijn inleiding en dat werd in het gedeelte van de tocht, van Bocquoy, via Thieval, La Boiselle naar Longueval ervaren. Enorm, die indrukken.

Na Longueval zijn we min of meer in rechte lijn naar Roye gefietst, van de prachtige uitzichten genoten. Duidelijk, waarom om die hooggelegen plaatsen zo zwaar strijd is geleverd. We hebben de wateren van de Somme gekruist, wat echt niet op een rivier lijkt, maar meer iets weg heeft van een biesbosch achtige omgeving.

In Roye aangekomen was het nog even zoeken naar het hotel waar we wilden overnachten. Dat bleek nog wel op de kaart te staan, maar van de aardbodem verdwenen. Uiteindelijk zijn we beland in een Ibis hotel van de Accor groep.

Na een goede maaltijd lag er een goed bed voor ons klaar voor een goede nachtrust om er morgen weer tegenaan te kunnen gaan.

Dan staan de Chemin des Dames en Napoleon ons te wachten.

Diksmuide- Arras

De eerste grote fietsetappe, richting Arras.

123km, 628hm

Arras. we zijn er! We hebben het gehaald, maar wat een zware rit. Onderweg, en vooral het laatste stuk waren er behoorlijke klimmen. Er was ook veel te zien onderweg, waarna je toch elke keer weer moet opstarten. Vandaag toch een een dikke 122km afgelegd.

Na een goede nachtrust in een prima verblijf, vlakbij het overnachtingsadres was een supermarkt waar we een eerste voorraad hebben ingeslagen. Dan op pad, gelijk in Diksmuide kwamen al we langs een enorm monument ter herdenking aan het ijzerfront. PAX. De route verliep vervolgens langs de IJzer en het IJzerkanaal naar Ieper. Ieper is een mooie stad, grotendeels na de eerste wereldoorlog herbouwd, wat op de jaartallen op de woningen is te herleiden. Veel kasseien in het centrum, wat ook een gevoel geeft van de historie van zo'n stad gevoel geeft. In Ieper wat rondgereden, koffie gedronken en een lekke spaak laten maken, want door al die kasseien en de bagage op de fiets...

Het Baierische wald met Duitse loopgraven was niet geopend en ook slechts op afspraak toegankelijk.

De Kemmelberg met succes beklommen en boven aan gekomen, konden we de commandobunker helaas niet bekijken, alles was vol en reservering is helaas nodig. Beetje stug, voor twee personen, maar ach, Belgisch zullen we maar zeggen. De afdaling van de Kemmelberg was leuker

In Steenwerck kwamen we terecht in de wielerwedstrijd de vierdaagse van Duinkerken. veel enthousiast publiek juichte on toe, we konden het peleton voor blijven, ze arriveren morgen pas in dit hotel in Arras.

Het stuk naar Vimy, door Lievin heen was erg pittig, lange klim en redelijk stijl. Een imposant monument.

We waren te laat op de dag om musea en andere gedeelten te bezoeken en het meeste is ook om vijf uur dicht, maar bovendien 8 mei een nationale feestdag, alles dicht.

De eerste dag, Tjalleberd - Diksmuide

42km, 121 hoogtemeters

Lang naar uitgekeken, veel gelezen en bekeken en gepuzzeld om een leuke route te maken, en dan is het zover. Eerst op de fiets naar Heerenveen en per trein naar Rotterdam.

Op de trein, ja zo kun je het best wel noemen, tjokkie vol. Oorzaak, schoolvakanties, te korte treinen door werkzaamheden. Affijn we zitten , nou ja, staan in de trein naar Rotterdam.

Het voordeel van die drukte is wel dat je met de andere mensen in hetzelfde schuitje zit en hele verhalen worden uitgewisseld. Heel gezellig.

Na een lange sta en nog even zitten van Rotterdam naar Roosendaal, dan de belgische spoorwegen. De stoptrein naar Antwerpen-centraal. Ik kreeg het gevoel weer in de 70ies beland te zijn. Oud, vies en geen ruimte voor fietsen.

Maar goed dat ik de tickets online kon kopen, ook voor de fiets. Storing in de ticketautomaten, al vanaf Roosendaal(n).

Het wordt spannend straks, overstappen in Antwerpen, van spoor 23 naar spoor 2 in tien minuten.....

Oplossing gevonden, ff doorgereden naar Antwerpen Bechem en daar overstappen op hetzelfde perron in de ic naar de Panne. Overvol en de plaatsen voor de fietsen beze. Hangen in het portaal dus. Helaas slechts een glimp van het mooi Antwerps station gezien.

Dan Eindelijk De Panne. Vandaar naar Bad Nieuwpoort en vervolgens langs de Ijzer naar Diksmuide. Een lange warme dag. Het stuk fietsen van De Panne naar Diksmuide, ca41km, was met het windje een ware verademing. Amaai.

Morgen meer, nu eerst een Belgische Pint, met een zachte g.

een link om mee te lezen: wegenvanherdenking-noordfrankrijk

Voorbereiden

Wij hebben ons voorgenomen een reis op de fiets te maken langs en door de Frontlinie van de eerste wereldoorlog, "grand guerre" van Nieuwpoort tot Basel in Zwitserland, slingerend door het Noord-Franse landschap. Gevarieerd en glooiend, met hier en daar iets steilere hellingen, tussen de koolzaadvelden en de bossen door en de vele open velden die de komende maanden weelderig begroeid gaan worden met graan. Maar ook langs de vele begraafplaatsen en monumenten en restanten uit die oorlog. Nu honderd jaar na het tekenen van de vrede, willen we dit gebied beleven, ervaren door te zien, te voelen en te zijn op de voormalige slagvelden, om te herdenken, langs de vele begraafplaatsen en de gedenktekens. Het moet een verschikking zijn geweest, of beter het was een verschrikking.

Dit jaar is het 100 jaar geleden dat de Eerste Wereldoorlog uitbrak en de komende 4 jaar staat volledig in het teken van de herdenking. Niet alleen worden hierbij de vele slachtoffers die zijn gevallen herdacht. Ook wordt dankzij deze herdenking de geschiedenis levend gehouden. Een goede tijd om als Nederlander ook meer te weten te komen over de Eerste Wereldoorlog. Het vond immers op maar 3 uur rijden vanaf Zuid Nederland plaats.

Het uitzetten van de route was best wel een klus. De kleinste te overbruggen afstand zou ca 700km zijn, maar al passend en metend, bezienswaardigheden inpassend en autovrije routes uitzoekend, zijn daar een aantal kilometers bij gekomen en is de inschatting dat we op ca. 950km uit komen. Mocht het weer mee zitten kunnen dat er nog wat meer zijn, zit het lichamelijk wat tegen, misschien wat minder.

Een aantal bijzondere doelen of gebieden wil ik graag noemen: Nieuwpoortwas vier lange jaren de eerste stad van het westelijk front tussen Noordzee en Zwitserland en het beginpunt van wel 40.000 km loopgraven. Als je die loopgraven zou hebben afgelopen, had je een tocht om de wereld gemaakt met de stad als startpunt.

De Dodengang (Frans: Boyau de la Mort) is een complex van bewaarde loopgraven uit de Eerste Wereldoorlog. De Dodengang ligt naast een bocht van de IJzer in de Diksmuidsedeelgemeente Kaaskerke.

IeperDe stad Ieper werd echter geheel verwoest. Na de oorlog gingen, vooral bij de Britten, stemmen op om de stad niet weer op te bouwen maar zo te laten liggen, als macaber gedenkteken. Toch werd de stad weer teruggebracht in de vooroorlogse staat, grotendeels met Duits geld, onderdeel van de afgedwongen Wiedergutmachung. De wederopbouw, onder leiding van architect Jules Coomans duurde meer dan veertig jaar. Voor velen, en met name de Britten, is Ieper het middelpunt van de herdenking van de Eerste Wereldoorlog. De velden rond de stad zijn bezaaid met meer dan 170, zeer goed onderhouden, begraafplaatsen.

Heuvelland, met de plaatsKemmel, de Kemmelberg, de Duitse loopgraven van Bayernwald en de commandobunker Kemmel

Armetières, het vergetenfront.Lievin/Lens/Angres voor een overnachting. Vimy, de heuvelrugen de zeer gedenkwaardige Route Des Canadiens.

Arras, een hele mooie stad met Nederlandse invloeden. Thiepval, Longueval, affijn, zo kan ik nog wel eindeloos doorgaan. Dat maakte de keuzes voor de route en de plaatsen die we willen gaan zien, best wel moeilijk.

We gaan het zien. Je hoort meer.

Lourens en Jelke

Welkom op deze Reislog!

Hallo en welkom op deze reislog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle belevenissen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto'svinden, en via de kaart weet je altijd precies waar wij ons bevinden en waar we zijn geweest! Meer informatie over ons en de reis die wij gaan maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat?
Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

we zien je graag terug op deze reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met me meereist!

Groetjes,

Lourens en Jelke